Ewa Sałacka i Krzysztof Krauze to postacie dobrze znane w polskim środowisku filmowym. Oboje związani z Łódzką Szkołą Filmową, wnieśli wkład w rozwój polskiej kinematografii.

Poznali się w Łodzi, gdzie Ewa, jako studentka wydziału aktorskiego, szybko zwróciła uwagę na Krzysztofa, cztery lata starszego studenta wydziału operatorskiego. Z wzajemnym zauroczeniem rozpoczęli wspólne życie, a w 1979 roku stanęli na ślubnym kobiercu. To było drugie małżeństwo dla Krzysztofa, który wcześniej przeszedł przez nieudany związek, który nie przetrwał nawet roku.

Po ślubie, w 1981 roku, para postanowiła wyjechać do Wiednia. Ewa widziała to jako szansę na rozpoczęcie międzynarodowej kariery aktorskiej, a Krzysztof marzył o pracy jako asystent Andrzeja Wajdy. Niestety, z wielu powodów ich plany nie spełniły się. Ewa otrzymała rolę w wiedeńskim teatrze, jednak jej marzenia o wielkiej karierze szybko się skończyły. Jak wspominała w późniejszych wywiadach, rzeczywistość okazała się znacznie trudniejsza, niż się spodziewała.

Niestety, ich zawodowe niepowodzenia wpłynęły na życie prywatne. Kłótnie o drobnostki, takie jak różnice w upodobaniach do książek, doprowadziły do narastających napięć. W 1983 roku, po dwóch latach emigracji, ich małżeństwo doszło do końca. Pomimo rozstania, Ewa zawsze miała pozytywne wspomnienia o Krzysztofie, określając go jako „cudownego faceta”.

Po rozwodzie Ewa związała się z lekarzem Witoldem Kirsteinem, z którym doczekała się córki, Matyldy. Krzysztof również ułożył sobie życie, żeniąc się dwukrotnie po raz kolejny. Jego pierwszą żoną była Małgorzata Szurmiej, z którą doczekał się córki. Ostatecznie powiązał swoje życie z Joanną Kos-Krauze.

Zarówno Ewa, jak i Krzysztof kontynuowali swoje kariery w sztuce, ale to ich osobiste życie zawsze było pełne wzlotów i upadków. Ewa zmarła tragicznie w 2005 roku, co głęboko poruszyło Krzysztofa. Po jej śmierci, złożył hołd swojej byłej żonie, przekazując jej mężowi zdjęcia, które robił Ewie w czasie ich związku.

Krzysztof zmarł osiem lat później, a ich historia pozostaje jednym z wielu przykładów skomplikowanych ścieżek miłości w świecie sztuki. Miłość i tragedia, związane z ich osobistymi wyborami i zawodowymi aspiracjami, pozostają niezatarte w pamięci ich przyjaciół oraz fanów.