Odkrycie tajemniczego sygnału z kosmosu, który przypomina zygzakowate paski zebry, miało miejsce w 2007 roku i od tego czasu naukowcy usilnie próbują zrozumieć jego naturę. Sygnał ten jest unikalny i nie ma lepszego odpowiednika w znanym nam wszechświecie. Najnowsze badania prowadzone przez Mikhaila Medvedeva, astrofizyka z Uniwersytetu Kansas, sugerują, że ten niezwykły wzór jest wynikiem interferencji fal radiowych spowodowanej dyfrakcją światła w zróżnicowanej gęstości plazmy w magnetosferze pulsara.

Medvedev wskazuje, że w przypadku wystąpienia fali elektromagnetycznej, nie przemieszcza się ona w prost linii, co skutkuje tworzeniem się cieni i zmiennych pasm światła. Jego teoria zakłada, że sygnał "zebry" powstaje, gdy fal radiowych wchodzą w interakcję z plazmą oraz polem magnetycznym pulsara, co przedstawia się jako zestaw jasnych i ciemnych prążków wynikających z interferencji.

Pulsar Kraba, który jest rodzajem gwiazdy neutronowej, odgrywa kluczową rolę w badaniach nad tym zjawiskiem. Znajduje się w odległości około 6200 lat świetlnych od Ziemi i charakteryzuje się szybkością rotacji wynoszącą około 30 obrotów na sekundę, emitując wiązki fal radiowych przypominające latarnię morską. Medvedev skorzystał z szerokiego zbioru danych obserwacyjnych tego pulsara, aby opracować model oparty na zasadach optyki falowej, który precyzyjnie odwzorowuje obserwowane wzory.

Sygnał ten nie tylko jest interesujący pod względem teoretycznym, ale także może przyczynić się do nowych metod pomiaru gęstości plazmy w magnetosferze pulsarów oraz w innych ekstremalnych środowiskach wszechświata. Medvedev wariuje, że choć pulsar Kraba jest wyjątkowy, istnieje wiele innych pulsarów, które również mogą być badane przy użyciu jego modelu.

Co więcej, pulsar Kraba, z wieku około tysiąca lat, jest stosunkowo młody z astronomicznego punktu widzenia. Istnieją jednak setki pulsarów na podobnym etapie rozwoju, w tym wiele młodych osobników, które mogą dostarczyć cennych informacji na temat zasad rządzących wszechświatem. Ostatnie badania pulsarów podwójnych dostarczają także możliwości testowania teorii względności Einsteina, co dodatkowo podnosi znaczenie tych badań.

Takie odkrycia z pewnością zrewolucjonizują nasze zrozumienie pulsarów i ich interakcji w przestrzeni kosmicznej, otwierając nowe drzwi do eksploracji i badań w astronomii. Co więcej, w miarę jak technologia i metody badawcze się rozwijają, możemy spodziewać się jeszcze bardziej zaskakujących odkryć w przyszłości! Czy jesteśmy gotowi na to, co przyniesie nam wszechświat?