Marmaray’a binmek üzere girdiğim istasyonda dikkatimi çeken şey, neredeyse hiç insan olmamasıydı. Yanımdaki kadın, yanında iki genç kızla birlikte, Maltepe'ye giden trenin hangi tarafa yanaşacağını sordu. CHP’nin düzenlediği bir mitinge gittiklerini anlamıştım; ellerinde ya da giysilerinde bir nesne yoktu ama oldukça heyecanlıydılar.

"Ben de mitinge gidiyorum!" dediğimde, sohbet orada başladı. İkisi de İzmit'ten geldiklerini, Marmaray'ı ilk kez kullanacaklarını söylediler. Kısa sürede istasyonda insan kalabalığı oluştu. Bazılarının ellerinde, bazılarının sırtlarında Türk bayrakları vardı.

Bir istasyon sonrasında, elinde özenle hazırladığı dövizle gelen bir genç dikkatimi çekti. Genç, elindeki dövizi amacına uygun kullanarak korumaya aldı. "Kahrolsun istibdat, yaşasın Cumhuriyet!" yazılı dövizinin yanında bir de ay-yıldız görseli çizmişti.

Tren Maltepe istasyonuna doğru ilerlerken vagon tıklım tıklım dolmuştu. Gençlerin oluşturduğu coşkulu kalabalık, "Aman Allah’ım bu ne kalabalık!" dememe sebep oldu. Sahil meydanında sıra dışı bir kalabalık oluşmuştu; insanlar destek vermek için buraya gelmiş gibiydi.

Çıkışta kalabalık o kadar yoğundu ki, yarım saat geçtikten sonra dışarıya çıkabildik. Dışarıda ticari etkinlikler başlamıştı; bayrak, atkı, yiyecek stantları kurulmuştu. Sokak köfte kokuyordu ve yanımda seyyar satıcılar gıda ikmali yapıyordu.

Bu mitinge ilk katılımım; 2015 seçimlerinden bu yana ilk kez bir diğer aktivizme katıldım. İstasyondan meydana kadar her yerde insanlar dolup taşıyordu. Saat 12:30 civarında yola çıktık. Bir gencin yanına yaklaşarak neden döndüğünü sorduğumda, "Biz saat 10:30'dan beri buradayız!" cevabını aldım.

Sahil Yolu trafiğe kapatılmış, mekan tam bir festival alanına dönüşmüştü. Davul zurna ekipleri meydanda gösteri yapıyordu. Mitingle istasyon arasındaki mesafe 1,2 kilometreydi ve bu mesafeyi bir saatte zar zor almıştım.

CHP’nin lideri Özgür Özel’in yaptığı konuşma büyük bir heyecan yaratmış, 2,2 milyon kişinin katıldığı bu mitingde kalabalık coşuyor, gürültü içinde sloganlar yükseliyordu. "Adalet susarsa halk konuşur!" ve "Hükümet istifa!" gibi sloganlar sık sık atılıyordu.

Gençler arasında yapılan muhabbetler oldukça heyecan vericiydi. Bilhassa Ekrem İmamoğlu'na yönelik eleştirilerle doluydu. Bir grup genç, matematiksel bir hesap üzerinden İmamoğlu'nun diplomalarının iptaline dair söylenenleri tartışıyordu. "Bir diplomanın iptal edilmesi ile birlikte yaşanan diğer sorunların tesadüf olduğunu kimse savunamaz!" demekteydiler.

Mahkeme kararları, yolsuzlukla ilgili davalar ve bu konuların siyasi bir bağlamda ele alınması gençlerin zihinlerinde büyük bir soru işareti yaratıyordu. Bu kadar çok muhalefet partisi mensubunun birden bire içeride bulunmasının bir tesadüf olamayacağını vurguluyorlardı.

Tüm bu tartışmalar; içten gelen bir değişim isteğinin yansıması gibiydi. Gençlerin gözleri umut doluydu ve daha iyi bir gelecek için seslerini birleştiriyorlardı. Mitingin sonunda en etkili konuşmalardan biri Zafer Partisi lideri Ümit Özdağ’dan geldi. Ayrıca, uzun süre cezaevinde tutulan Selahattin Demirtaş’a selam göndermesi, kalabalık tarafından büyük bir alkış aldı.