Katarzyna Pakosińska, utalentowana artystka kabaretowa i prowadząca program "Pytania na śniadanie", z pasją do Gruzji, świętuje 7. rocznicę małżeństwa z Iraklim Basilaszwilim, gruzińskim księciem.

Dla Pakosińskiej, miłość do Irakliego była spełnieniem marzeń, a życie w Gruzji, kraju bliskim jej sercu, stało się prawdziwym przeznaczeniem. Artystka otwarcie mówi o charakterze męża, który w jej oczach jest symbolem honoru i prawdomówności. Jak podkreśla: "Księżęca krew to jeden z wielu atutów, ale najważniejsze to jego szczere serce".

Niedawno na Instagramie podzieliła się zdjęciem z mężem, uchwyconym podczas romantycznego spaceru po pięknych ogrodach dworku Adama Chełmońskiego – miejsca, które odwiedzają z przyjemnością. Ten kadr wzbudził pozytywne emocje wśród jej fanów oraz zaintrygował ich historią.

Katarzyna i Irakli poznali się w niezwykłych okolicznościach, które mogłyby być inspiracją dla filmu. W 2008 roku, na planie dokumentalnego filmu „Tańcząca Gruzja”, ich drogi się skrzyżowały. Irakli, jako przewodnik, nie tylko dzielił się wiedzą o swoim kraju, ale także stał się kluczową osobą w dramatycznej sytuacji. Po zażyciu leków, na które okazała się uczulona, Pakosińska umierała. "Bez jego natychmiastowej pomocy mógłby mnie spotkać tragiczny koniec" – wyznała w jednym z wywiadów.

Dzięki zaangażowaniu męża, Katarzyna przetrwała ten kryzys, a ich związek tylko się umocnił. Dziś wspólnie uczestniczą w wielu programach telewizyjnych, jak "Power Couple", gdzie udowodnili, że ich związek oparty jest nie tylko na miłości, ale także na wzajemnym zrozumieniu i wsparciu.

Warto również dodać, że Pakosińska ma szereg projektów związanych z Gruzją, na przykład dokumenty i książki, które przybliżają polskim widzom bogactwo kultury tego kraju. W 2012 roku wydała książkę "Georgialiki. Książka Pakosińsko-gruzińska", która zdobyła uznanie i przyciągnęła wielu miłośników Gruzji w Polsce.

Ich historia to nie tylko romantyczne chwile, ale także świadectwo siły prawdziwej miłości, która jest w stanie przetrwać wszelkie przeciwności losu. Z tej okazji, niech chociaż na chwilę każdy z nas zatrzyma się i zastanowi nad siłą uczuć, które łączą ludzi na całym świecie.