Niedawno ogłoszona informacja kończąca dostawy systemów artylerii rakietowej M142 HIMARS do Polski oznacza istotny krok w rozwoju polskiej obronności. Polska zamówiła 20 jednostek HIMARS w 2019 roku za kwotę 414 mln USD, jednak te dostawy zablokowały rozwój polskiego programu Homar, który zakładał szeroką polonizację amerykańskiego rozwiązania.

Pierwsze dostawy rozpoczęły się w maju 2023 roku, a do końca roku przekazano do Wojska Polskiego 18 sztuk, które trafiły do 1. Mazurskiej Brygady Artylerii wchodzącej w skład 16. Dywizji Zmechanizowanej. Właśnie wykonana dostawa dwóch ostatnich sztuk, przeznaczonych do szkolenia artylerzystów, doskonale wpisuje się w zapowiedzi rozwoju zdolności operacyjnych jednostek.

HIMARS to nie tylko nowoczesna broń, ale także nadzieja na odbudowę zdolności, które Polska utraciła po wycofaniu w 2005 roku zestawów Toczka. System ten pozwala na znaczące zwiększenie zasięgu rażenia polskiej artylerii, dzięki czemu możliwe będzie wykonywanie precyzyjnych uderzeń na większych odległościach. Rakiety GMLRS pozwalają na rażenie celów oddalonych o około 85 km, a potencjalne użycie pocisków ATACMS daje możliwość atakowania celów w odległości do 300 km.

Trwają również negocjacje dotyczące zakupu spolonizowanej wersji HIMARS-a, czyli Homara-A. W planach jest pozyskanie 126 sztuk, jednak kluczowe będzie zapewnienie jak najszerszej polskiej produkcji, w tym zastosowania podwozia Jelcza oraz krajowej produkcji amunicji. Sukces w tych negocjacjach wpłynie pozytywnie na rozwój polskiego przemysłu zbrojeniowego oraz zwiększy samowystarczalność wojskową kraju.

M142 HIMARS jest lekką i mobilną systemem, co czyni go łatwym do transportu. Dzięki możliwości przewożenia go w ładowni samolotów transportowych, takich jak C-130 Hercules, może być szybko rozmieszczony w strefach kryzysowych. To istotne w kontekście rosnących napięć w regionie, w tym obaw o bezpieczeństwo w obliczu agresywnych działań ze strony sąsiadów.

HIMARS jest obecnie w użyciu w wielu krajach, w tym w USA, Ukrainie czy Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Jego rozwój i adaptacja w Polsce mogą stanowić kluczowy element wzmocnienia regionalnego bezpieczeństwa. Czy Polska jest gotowa na taką transformację? To pytanie pozostaje otwarte w kontekście przyszłych decyzji i działań rządu.