Eksplozje supernowych to jeden z najbardziej niszczących fenomenów w kosmosie, uwalniające olbrzymie ilości promieniowania ultrafioletowego, X i gamma. Wyniki badań z 2020 roku dowodzą, że wybuch supernowej w odległości mniejszej niż 10 parseków (około 33 lata świetlne) od Ziemi mógłby całkowicie zabić życie na naszej planecie. Mimo że takie zdarzenia są niezwykle rzadkie, ich skutki mogą być katastrofalne dla wszelkich form życia.

Zespół astronomów, w skład którego wchodzą Alexis L. Quintana z Uniwersytetu w Alicante oraz Nicholas J. Wright i Juan Martínez García z Keele University, przeanalizował 24 706 gwiazd OB znajdujących się w odległości 1 kiloparseka (kpc) od Słońca, co odpowiada około 3261 lat świetlnych. Ich badania pomogły obliczyć tempo tworzenia gwiazd, liczbę supernowych oraz zidentyfikować te, które mogły potencjalnie zagrażać Ziemi.

W oparciu o zebrane dane naukowcy doszli do wniosku, że supernowe mogły być odpowiedzialne za dwa masowe wymierania na Ziemi: ordowickie sprzed 438 milionów lat oraz dewońskie, które miało miejsce 374 miliony lat temu. Co więcej, badania wskazują również, że supernowa typu II mogła przyczynić się do kryzysu Hangenberg, końcowego etapu dewońskiego wymierania. Promieniowanie ze względu na odległość mogło dochodzić do Ziemi przez około 100 tysięcy lat, prowadząc do ogromnego zubożenia warstwy ozonowej i masowego wymierania.

Kluczowym odkryciem jest również fakt, że supernowe wybuchają w odległości 20 parseków od naszej planety jedynie raz na około 2,5 miliarda lat. To daje naukowcom czas na badania oraz przygotowanie się na ewentualne zagrożenia w przyszłości, ale również pokazuje, jak krucha jest nasza planeta w obliczu kosmicznych katastrof.

Pomimo rzadkości takich zdarzeń, zrozumienie ich mechanizmów i wpływu na życie na Ziemi jest niezwykle istotne. Dalsze badania mogą pomóc w zidentyfikowaniu sposobów ochrony naszej planety oraz jej mieszkańców. Jakie inne niebezpieczeństwa czekają na nas w przestrzeni kosmicznej? O tym już wkrótce!