Ogłaszanie rzekomego triumfu polskiej dyplomacji w sprawie ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej budzi coraz więcej wątpliwości. Politycy koalicji rządzącej, podejmując te tematy, stają się w istocie zakładnikami strony ukraińskiej, co niesie ze sobą poważne ryzyko polityczne.

Blokada ekshumacji oraz katharsis związane z kultem zbrodniarzy odpowiedzialnych za rzeź wołyńską wydają się być wynikiem wewnętrznych procesów politycznych w Ukrainie, a nie bezpośrednią odpowiedzią na działania Polski. Wspólne oświadczenie ministrów spraw zagranicznych Polski i Ukrainy zdaje się jedynie potwierdzać dotychczasowy status quo, nie wprowadzając żadnych realnych zmian.

Co więcej, Ukraina może wykorzystywać tę sytuację do politycznego rozgrywania polskiej strony, co potwierdzają ostatnie wypowiedzi szefa ukraińskiego IPN, Antona Drobowycza. Oskarżenia, iż polski IPN nie odpowiedział na prośbę o współpracę, mogą wskazywać na próbę Kijowa manipulowania polityką wewnętrzną w Polsce. Również pojawienie się sygnałów o nieodróżnialności roli urzędnika IPN od kandydata na prezydenta może podsycać konflikt pomiędzy PiS a opozycją.

Obie strony powinny zdawać sobie sprawę, że dalsze wzajemne oskarżenia nie tylko nie przyniosą konstruktywnych rozwiązań, ale mogą prowadzić do destabilizacji relacji. Kwestia ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej jest bardzo wrażliwym tematem, który wymaga szczególnej delikatności i zrozumienia.

Warto również zauważyć, że na Ukrainie odbywają się zmiany polityczne, które mogą wpłynąć na przyszłość współpracy między Polską a Ukrainą. W miarę jak Ukraina dąży do integracji z Europą, podejmuje szereg decyzji, które mogą nie zawsze być zgodne z oczekiwaniami polskich polityków.

Niemniej jednak, zrozumienie trudnej historii, jaką obie narodowości dzielą, oraz dążenie do prawdy o zbrodniach przeszłości powinno być priorytetem w relacjach polsko-ukraińskich. Tylko poprzez dialog i otwartość na trudne tematy, można osiągnąć prawdziwą pojednanie.