Mars, znany jako Czerwona Planeta, posiada skromną atmosferę, stanowiącą zaledwie 1% tej ziemskiej. W przeszłości, marsjańska atmosfera mogła być znacznie gęstsza, a jej obecny stan pozostaje tajemnicą. Szczególnie intrygujące są sezonowe wahania metanu w atmosferze Marsa, co rodzi nowe pytania o jego źródło oraz możliwą biologię tej planety.

Jak się okazuje, kluczowym zagadnieniem jest również dwutlenek węgla. Naukowcy sugerują, że w przeszłości Mars mógł być bogaty w wodę, co sprzyjało reakcjom chemicznym. Minerały ilaste najprawdopodobniej zaczęły wiązać dwutlenek węgla, przekształcając go w metan. Przeprowadzone badania, na podstawie porównań ze Ziemią oraz analiz powierzchni Marsa, sugerują, że aż 80% dwutlenku węgla mogło zostać zaabsorbowane i zmagazynowane pod powierzchnią.

Interesujący jest minerał oliwin, który poprzez procesy utleniania nadał Marsowi jego charakterystyczny czerwony odcień i wydobył wodór. Uwolniony wodór mógł następnie łączyć się z dwutlenkiem węgla, tworząc metan. Zmiana oliwinu w serpentynit, a następnie w smektyt, pozwoliła na zatrzymanie metanu w obrębie tych minerałów.

Dr Joshua Murray z IFL Science podkreśla, że gliny smektytowe mają dużą pojemność magazynowania węgla: "Wykorzystaliśmy obecną wiedzę na temat magazynowania tych minerałów na Ziemi i ekstrapolowaliśmy ją, aby oszacować, ile metanu mogłoby być zatrzymane na Marsie."

Ważne pytanie, które pozostaje, dotyczy ilości gliny znajdującej się na Marsie. Wielu badaczy wskazuje na obecność regionów bogatych w ten surowiec, co może być kluczowe dla przyszłych misji badawczych. Metan, jako potencjalne źródło energii, mógłby mieć ogromne znaczenie dla dalszych eksploracji i kolonizacji Marsa.

Mars nie przestaje zaskakiwać, a nowe odkrycia mogą całkowicie zmienić nasze postrzeganie tej fascynującej planety. Zbliżające się misje, takie jak Artemis i Mars Sample Return, dostarczą dodatkowych informacji, które mogą wysunąć hipotezy o możliwościach życia na Marsie oraz o jego historii. W miarę jak odkrywamy więcej, Mars staje się nie tylko obiektem badań, ale również miejscem potencjalnych ludzkich osiedli w przyszłości.