Jaskinia Grotta delle Mura znajdująca się w Apulii ujawnia swoje tajemnice. To tam w 1998 roku archeolog Mauro Calattini odkrył niezwykle cenne szczątki niemowlęcia sprzed ponad 17 000 lat, starannie pochowanego pod płytami skalnymi. Pochówek, pozbawiony jakichkolwiek artefaktów, może sugerować głębokie symboliczne znaczenie, jakie miał dla przodków tej społeczności.

Warunki panujące w chłodnej jaskini sprzyjały zachowaniu kości dziecka w znakomitym stanie, co pozwoliło naukowcom na zrekonstruowanie aż 75% jego genomu. To odkrycie to prawdziwy kamień milowy w badaniach nad dawnymi cywilizacjami, szczególnie w tak trudnym klimacie południowej Europy.

Kim był chłopiec z Grotta delle Mura?

Analiza jego genomu ujawnia, że miał ciemnobrązową skórę i ciemne, kręcone włosy, a co zaskakujące, niebieskie oczy! Ten niezwykły kontrast wskazuje na geny zachodnioeuropejskich łowców-zbieraczy, którzy przystosowali się do życia w trudnych warunkach epoki lodowcowej. Naukowcy zidentyfikowali niemowlę jako przodka tzw. klastra Villabruna, grupy ludzi, którzy żyli około 14 000 lat temu, co sugeruje, że linia Villabruna mogła mieć swoje korzenie na południu Europy, zanim lód zaczął ustępować.

Trudne życie w epoce lodowcowej

Analiza zębów wykazała, że dziecko prowadziło trudne życie z licznymi oznakami niedożywienia i problemów zdrowotnych. Izotopy w zębach sugerują, że jego matka mogła borykać się z niedożywieniem podczas ciąży, co mogło także wpłynąć na zdrowie samego chłopca. Do tego zidentyfikowano złamanie obojczyka, które najprawdopodobniej powstało podczas porodu, a także dziedziczną kardiomiopatię przerostową, prowadzącą do przedwczesnej śmierci dziecka.

Co ta historia mówi o tamtych czasach?

Odkrycie to dostarcza niezwykle cennych informacji na temat życia ludności w okresie ostatniego maksimum lodowcowego, kiedy to lodowce pokrywały aż 25% powierzchni Ziemi. W tamtych czasach społeczności były małe i odizolowane, ale pomimo ekstremalnych warunków, potrafiły przetrwać. Pochówek chłopca sugeruje, że istniały silne więzi międzyludzkie, nawet w tak trudnych czasach.

Podsumowując, badanie chłopca z Grotta delle Mura to przełom w paleogenetyce, ukazujące, jak zaawansowane badania mogą pomóc w rekonstrukcji życia ludzi sprzed tysięcy lat. To, że niebieskie oczy mogą być starsze, niż dotychczas sądzono, jest ekscytującym odkryciem. Dotychczas przypuszczano, że ich pojawienie się miało miejsce 6-10 tys. lat temu, jednak badania sugerują, że ten przodek miał niebieskie oczy już 17 000 lat temu. Każda nowa informacja z epoki lodowcowej to kolejny krok w zrozumieniu rozwoju ludzkich społeczności.

Niezwykła historia tego chłopca, jego wygląd i tragiczne życie pokazują ogromne możliwości badań naukowych. To, co możemy zrozumieć na podstawie szczątków i genów przeszłych cywilizacji, świadczy o wielkiej sile i zaawansowaniu naszej cywilizacji. Historie ludzkości skrywają wiele tajemnic, a każde nowe odkrycie przybliża nas do ich poznania!