Niewidoma kobieta z ogromnymi problemami zdrowotnymi otrzymała jedynie 61 punktów na komisji WZON, co oznacza, że nie będzie mogła skorzystać z nowego świadczenia wspierającego. W Polsce wsparcie to przyznawane jest na podstawie stopnia niesamodzielności, który nie zawsze odzwierciedla rzeczywisty stan zdrowia. Nawet osoby z trwałym orzeczeniem o niepełnosprawności mogą zostać pozostawione bez dodatkowej pomocy finansowej.

Według raportu Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, na koniec 2024 roku liczba osób, które otrzymały 70 i więcej punktów, wynosiła 152 058. To wielki niepokój, że aż 61 042 osób, które nie osiągnęły tego progu, zostają bez wsparcia, które będzie dostępne od 2026 roku. Jak wynika z ostatnich decyzji, aby uzyskać te świadczenia, nie wystarczy jedynie orzeczenie o niepełnosprawności, ale również zaliczenie do kategorii dużej niesamodzielności, co nie zawsze bywa oczywiste.

Niewidoma czytelniczka przedstawiła swoją sytuację, opisując szereg schorzeń, z jakimi się zmaga, od problemów ze wzrokiem po poważne choroby współistniejące jak niedoczynność tarczycy czy osteoporozę. Twierdzi, że te trudności sprawiają, że każda wizyta na komisji jest dla niej nie tylko fizycznie męcząca, ale również psychicznie wyczerpująca. W czasie, gdy system powinien oferować jej wsparcie, ona zmaga się z dodatkową biurokracją, która zdaje się niwelować jej codzienne zmagania.

Warto wspomnieć, że od 18 marca 2025 roku Trybunał Konstytucyjny uznał pewne praktyki związane z przyznawaniem świadczeń za niekonstytucyjne, co może przynieść nadzieję na zmiany dla osób, którym przysługuje większa pomoc. Czas pokaże, czy nowe regulacje przyniosą realne wsparcie dla osób z niepełnosprawnościami czy tylko utkną w biurokratycznej machinie. Na chwilę obecną, historia tej niewidomej kobiety ukazuje, jak bardzo skomplikowany i mało sprawiedliwy potrafi być system wsparcia w Polsce.