Choroba Parkinsona to neurodegeneracyjna przypadłość, która dotyka głównie osoby starsze, ale jej wczesne objawy mogą pojawić się znacznie wcześniej. Jednym z pierwszych sygnałów mogą być zaburzenia snu, takie jak tzw. zaburzenie zachowania podczas snu REM. Wiele osób zgłasza, że ich partnerzy w nocy nagle się budzą, krzyczą lub wykonują nieskoordynowane ruchy, co może wskazywać na ryzyko rozwoju choroby Parkinsona.

Według badań obserwacyjnych, u 70-80% starszych pacjentów z takimi zaburzeniami snu choroba Parkinsona rozwija się w ciągu najbliższych 10-15 lat. Inne wczesne objawy to zaparcia, problemy z oddawaniem moczu oraz zredukowany zmysł węchu.

Wczesne objawy choroby obejmują również zmiany w wyglądzie chodu – często można zauważyć, że podczas spaceru jedno ramię porusza się mniej niż drugie. Ponadto, wiele osób zaczyna doświadczać zmian w swoim piśmie – litery stają się coraz mniejsze, co nazywane jest mikrografią.

Pacjenci często nie zgłaszają się do lekarza, dopóki objawy nie są już znacznie zaawansowane. Zwykle diagnoza zapada dopiero po 10-15 latach, gdy choroba jest już w rozwiniętej fazie, podczas gdy już wtedy około połowa komórek nerwowych w istocie czarnej mózgu, odpowiedzialnej za ruch, jest martwa.

Wczesna diagnoza może być kluczowa. Gdy pacjent z pierwszymi objawami, ale bez ruchowych, zgłasza się do neurologa, ten może zlecić odpowiednie badania, np. obrazowanie mózgu czy testy na obecność agregatów białkowych charakterystycznych dla choroby Parkinsona.

Przyczyny choroby Parkinsona nie są do końca znane, ale mówi się o śmierci komórek nerwowych w mózgu, które przestają produkować dopaminę, co prowadzi do objawów motorycznych, takich jak drżenie, sztywność mięśni oraz zaburzenia równowagi. Co więcej, choroba ta może prowadzić do problemów z mową oraz depresji, a także zaburzeń poznawczych.

Warto zaznaczyć, że parkonizm, choroba Parkinsona i związane z nią objawy są najczęstsze wśród mężczyzn, a średni wiek pacjenta w momencie diagnozy wynosi około 60 lat. Szacuje się, że w Niemczech około 400 tysięcy ludzi cierpi na tę nieuleczalną chorobę.

Eksperci podkreślają, jak ważna jest profilaktyka. Regularna aktywność fizyczna może znacząco wpłynąć na spowolnienie postępu choroby, co dotyczy nie tylko Parkinsona, ale także innych chorób neurodegeneracyjnych. W przypadku wystąpienia zmian w mowie, terapia logopedyczna może być pomocna w zachowaniu umiejętności komunikacyjnych.

Chociaż lekarze jeszcze nie odkryli sposobu na całkowite wyleczenie z choroby Parkinsona, istnieją metody leczenia objawowego, takie jak leki poprawiające metabolizm dopaminy czy głęboka stymulacja mózgu. Trwają również badania nad genetycznymi postaciami choroby, które mogą przynieść obiecujące wyniki w przyszłości.