W połowie października belgijska armia natknęła się na poważne problemy z swoimi pojazdami wojskowymi, w tym kołowymi transporterami opancerzonymi Piranha IIIC, bojowymi wozami piechoty DF30 oraz wozami wsparcia ogniowego DF90. Dyrekcja Generalna Zasobów Materiałowych ogłosiła tymczasowe zawieszenie użytkowania tych pojazdów po ujawnieniu pęknięć kadłuba podczas prac konserwacyjnych. Wydarzenie to wywołało falę niepokoju, zwłaszcza że podobne problemy zaczęły być zgłaszane w innych jednostkach wykorzystujących te rodzaje wozów.

Bezpieczeństwo personelu wojskowego jest priorytetem, dlatego władze belgijskie zdecydowały się na wstrzymanie użytkowania tych pojazdów, dopóki nie zostaną przeprowadzone odpowiednie analizy techniczne. Obecnie flota obejmuje 127 pojazdów rodziny Piranha IIIC, z czego 11 już wycofano w 2019 roku, co stwarza znaczące trudności dla jednostek zmotoryzowanych, które wkrótce mogą mieć ograniczone możliwości operacyjne.

Belgijska armia wspólnie z producentem Piranha, szwajcarską firmą GDELS-Mowag, pracuje nad oceną wpływu tych usterek na bezpieczeństwo żołnierzy oraz na ustalenie ich przyczyn. Celem jest przywrócenie jak największej ilości pojazdów do służby przed planowaną wymianą na nowoczesne Jaguary i Griffony, które mają zająć miejsce przestarzałych wozów. Proces wymiany ma rozpocząć się w przyszłym roku i obejmie także minoodporne wozy opancerzone Dingo 2.

Belgijskie siły zbrojne zamierzają pozyskać 382 egzemplarze VBMR Griffon w 10 wersjach oraz 60 bojowych wozów rozpoznawczych EBRC Jaguar, co znacznie wzmocni ich możliwości operacyjne.

Piranha IIIC, wprowadzona do służby w 1996 roku, była jednym z najbardziej nowoczesnych i bezpiecznych pojazdów wojskowych swoich czasów. To kołowy transporter opancerzony, który może pomieścić od 2 do 3 członków załogi oraz 9-10 żołnierzy desantu. Jego potężny silnik wysokoprężny Caterpillar C9 o mocy 400 KM pozwala na osiągnięcie prędkości do 100 km/h, co czyni go wszechstronnym pojazdem do różnorodnych zadań wojskowych. Posiada także możliwości dostosowywania uzbrojenia w zależności od potrzeb operacyjnych, co czyni go atrakcyjnym rozwiązaniem dla różnych armii na świecie, w tym dla Belgii, Szwajcarii i Szwecji.