Były premier Izraela, Binjamin Netanjahu, oraz były minister obrony Israela zostali oskarżeni o zbrodnie wojenne, w tym o używanie głodu jako metody walki oraz zbrodnie przeciwko ludzkości, takie jak zabójstwa i prześladowania.

W odpowiedzi na decyzję Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK), która spotkała się z ostrą krytyką ze strony izraelskich liderów i polityków, biuro premiera wydało oświadczenie, w którym odrzuca te zarzuty, nazywając je "absurdalnymi i fałszywymi". Dodano, że decyzja MTK jest "antysemicka i przypomina współczesną wersję sprawy Dreyfusa", co odwołuje się do znanej sprawy francuskiego oficera, skazania na podstawie oskarżeń kierowanych przez antysemitów.

MTK uznał, że istnieją uzasadnione powody, aby oskarżyć Netanjahu i Galanta o zbrodnie wojenne. W odpowiedzi, biuro premiera podkreśliło, że Izrael prowadzi sprawiedliwą walkę od 7 października, gdy Hamas przeprowadził atak, który został określony jako najgorsza masakra Żydów od czasów Holokaustu.

Wielu izraelskich liderów, w tym prezydent Isaac Hercog, również skrytykowało decyzję MTK, wskazując na ignorancję w kwestii porwanych izraelskich zakładników oraz fakt, że Hamas wykorzystuje cywilów jako żywe tarcze. Hercog wyraził opinię, że MTK staje po stronie "zła i terroru".

Minister spraw zagranicznych Gideon Saar zauważył, że MTK wydał nielegalne nakazy, mimo że Izrael nie akceptuje jurysdykcji tego trybunału. Kwestia jurysdykcji była centralnym punktem w dyskusji, gdyż MTK odrzucił argumenty o niewłaściwej jurysdykcji, wskazując na fakt, że do zbrodni miało dojść na terytorium Palestyny.

Minister obrony, Israel Kac, uznał tę decyzję za niemoralną, twierdząc, że jest ona oparta na antysemityzmie i służy interesom Iranu i jego sojuszników.

Opozycjonista Beni Ganc określił orzeczenie MTK jako "moralną ślepotę". Minister bezpieczeństwa narodowego, Itamar Ben Gvir, zasugerował, że Izrael powinien uznać swoje zwierzchnictwo nad Zachodnim Brzegiem Jordanu w odpowiedzi na decyzję MTK.

W kontekście tej sytuacji warto zauważyć, że napięcia w regionie rosną, a konflikty historyczne i polityczne wciąż pozostają nierozwiązane. W obliczu tragedii cywilnych na terenach okupowanych, oraz rosnącej liczby ofiar wśród ludności cywilnej, międzynarodowa społeczność stoi przed trudnym wyzwaniem związanego z dążeniem do pokoju i sprawiedliwości.