W artykule omówiono niepokojące zjawiska związane z moralnością Rosjan oraz ich podejściem do władzy. Kluczowym aspektem jest korupcja, która dominującym sposobem regulacji władzy i działania w kraju. W Rosji wola przywódcy staje się ważniejsza od wszelkich norm prawnych, co skutkuje brakiem możliwości odwołania się do sprawiedliwości. System korupcyjny rzeczywiście zatruwa wszelkie procesy decyzyjne, kierując je odgórnie, a nie oddolnie.

Rosyjski model władzy można określić jako autorytarny, co jest wspierane przez bogactwo narodowe, oparte głównie na surowcach energetycznych. Każdy rządzący ma dostęp do łatwych pieniędzy, co staje się czynnikiem utrzymującym władzę. W przypadku utraty władzy, ryzyko związane z dostępem do zasobów kraju jest ogromne, w przeciwieństwie do demokratycznych systemów, gdzie zmiana władzy nie prowadzi zwykle do tak drastycznych konsekwencji.

W kontekście konfliktu z Ukrainą można zadać pytanie, czy Rosja, atakując sąsiada, nie pragnie zaszkodzić potencjałowi Ukrainy i udowodnić, że lepsze życie w ramach Europy Zachodniej jest niemożliwe. W tej sytuacji narracja propagandowa kreuje „wyjątkowość” Rosji, kontrastując ją z „zepsutym” Zachodem. Rząd rosyjski promuje idee konserwatywne jako panaceum na wszelkie zło, a upadek ZSRR wykorzystywany jest do straszenia społeczeństwa.

Problemem jest również dezintegracja społeczeństwa rosyjskiego, polaryzacja i atomizacja, co czyni obywateli mniej skłonnymi do organizowania się i walki o swoje prawa. Nadal istnieją jednak inicjatywy, takie jak antykorupcyjne protesty, które ukazują, że części społeczeństwa zależy na poprawie sytuacji w kraju.

W okresie komunizmu Polacy stanowiący jedną z najłagodniejszych społeczności w bloku wschodnim często byli postrzegani jako miejsce, gdzie można obcować z innymi poglądami. Współczesne społeczeństwo rosyjskie, mimo istnienia wolnych źródeł internetu, często pozostaje pod wpływem propagandy rządowej i niechęci do przyjęcia niewygodnych prawd.

Rosjanie, będąc w obecnej sytuacji, zmuszeni są do unikania krytyki władz, a ich pasywność w obliczu wojny jest zadziwiająca. Nie ma też masowych protestów, jak miało to miejsce podczas wcześniejszych konfliktów; armia opiera się na rekrutach z mniej zamożnych regions, co odbiera chęć do buntu szerokiemu społeczeństwu.

Podczas oceny przyszłości tej wojny ważne jest zrozumienie, że konflikty terytorialne nie są jedynie sprawą ziemi, ale mają na celu zniszczenie ukraińskiej tożsamości państwowej. W kuluarach międzynarodowych pojawiają się wątpliwości co do przyszłych odniesień do Rosji, zwłaszcza w kontekście Niemiec, które mogą być skłonne do odbudowy relacji z Rosją w obliczu zmieniającej się sytuacji na świecie.

Niemniej jednak, istnieje wiele przesłanek mówiących o tym, że władze rosyjskie mogą zmagać się z wewnętrznymi wyzwaniami, co w dłuższym okresie może doprowadzić do większych napięć i niepokojów w kraju. Tymczasem polskie społeczeństwo, mając na uwadze swoją historię i bliskość z Ukrainą, odgrywa ważną rolę w wsparciu sąsiada w aktualnym konflikcie. Czy sytuacja w Rosji nadal będzie się zaostrzać, czy dojdzie do zmian? Tylko czas pokaże.