Z najnowszych informacji opublikowanych przez Główny Urząd Statystyczny wynika, że czas życia po przejściu na emeryturę znacząco wzrasta. Eksperci zwracają uwagę, że to może być wynikiem błędnej kalibracji istotnych wskaźników wykorzystywanych do obliczania świadczeń emerytalnych. Przypadek ten pokazał, jak ważne jest ustalanie średniej z kilku ostatnich lat, a nie tylko bazowanie na danych z jednego roku.

Wczoraj opublikowane tablice średniego dalszego trwania życia pokazują, że w 2014 roku Polak przechodzący na emeryturę w wieku 60 lat mógł spodziewać się życia przez średnio 256,4 miesiąca, a w momencie ukończenia 65 lat – przez 213,3 miesiąca. Natomiast w zaktualizowanych danych z 2024 roku te liczby wynoszą już 264,2 miesiąca i 218,9 miesiąca. To oznacza wzrost o prawie 8 miesięcy po 60. roku życia oraz 5,6 miesiąca po 65. roku życia w ciągu ostatniej dekady. Tak dynamiczny wzrost średniego czasu życia może wpłynąć na planowanie emerytur i zwiększyć ciśnienie na system emerytalny.

Dalsze średnie trwanie życia odgrywa kluczową rolę w wyliczeniach emerytur, szczególnie dla osób urodzonych po 31 grudnia 1948 roku. Umożliwia to indywidualizację świadczeń w oparciu o wysokość składek opłacanych przez całe życie zawodowe. GUS co roku do końca marca ogłasza nowe tablice, które są następnie wykorzystywane do obliczenia przyszłych świadczeń dla osób przechodzących na emeryturę między 1 kwietnia a 31 marca następnego roku.

Warto zauważyć, że zmiany te mogą stwarzać nowe wyzwania dla polityki emerytalnej w Polsce. Zjawisko wydłużającego się życia to nie tylko pozytywna wiadomość, ale także oznacza, że rząd oraz instytucje odpowiedzialne za system emerytalny muszą przygotować odpowiednie reformy, aby dostosować się do tej nowej rzeczywistości. Zwiększone oczekiwania dotyczące świadczeń emerytalnych mogą prowadzić do starć o fundusze publiczne, a także wyzwań demograficznych, które będą miały wpływ na naszą przyszłość. Jaka będzie przyszłość emerytur w Polsce? O tym warto dyskutować!