Zespół astrofizyków z Forschungszentrum Jülich w Niemczech oraz z Uniwersytetu w Lejdzie w Holandii opublikował przełomowe badania, które sugerują, że miliardy lat temu Słońce miało bliskie spotkanie z inną gwiazdą, co mogło znacząco wpłynąć na orbitę wielu obiektów w zewnętrznej części Układu Słonecznego. To odkrycie może wyjaśniać, dlaczego tak wiele mniejszych ciał niebieskich, w tym potencjalnie dużych obiektów o średnicy przekraczającej 100 kilometrów, porusza się po dziwnych, ekscentrycznych orbitach.

Ekspertka Susanne Pfalzner twierdzi, że niezrozumiałe zachowania obiektów transneptunowych mogą być efektem dawnego oddziaływania grawitacyjnego innej, nieznanej nam gwiazdy. Badania obejmowały ponad trzy tysiące symulacji komputerowych, w których naukowcy próbowali odkryć przyczyny tych niezwykłych orbit. Najbardziej szokującym wnioskiem z tych analiz jest to, że bliskie przeloty innych gwiazd mogą być naturalnym wyjaśnieniem dla wielu zjawisk obserwowanych w naszym Układzie Słonecznym.

Pfalzner oraz jej współpracownicy odkryli, że bliskie przeloty mogły „wpchnąć” niektóre obiekty transneptunowe w kierunku gazowych olbrzymów, takich jak Jowisz czy Saturn. Co ciekawe, to może wyjaśniać obecność niektórych z tych obiektów jako ich księżyców.

Amith Govind z Uniwersytetu w Lejdzie dodaje, że blisko Słońca przeleciała gwiazda o masie wynoszącej około 0,8 masy naszego Słońca, w odległości czterokrotnie większej niż dystans między Słońcem a Neptunem. To może być klucz do rozwiązania zagadek dotyczących nie tylko transneptunowych obiektów, ale także dziwnych orbit księżyców w Układzie Słonecznym. Jak zauważyli naukowcy, astronomowie do tej pory nie mieli sensownego wytłumaczenia tej sytuacji.

Dyskusje na ten temat stają się jeszcze bardziej interesujące, gdy uwzględnimy fakt, że bliskie spotkania gwiazd są dość powszechne, zwłaszcza w obszarach gwiazdotwórczych. Szacuje się, że istnieje 20-30% szans, że Słońce doświadczyło takiego spotkania w trakcie 4,5 miliarda lat historii naszego Układu Słonecznego.

Jednakże istnieją wciąż pewne nierozwiązywalne zagadki. Na przykład, dlaczego orbita Neptuna nie została dotknięta przez te wydarzenia? Jak sugerują badania, w wielu analizowanych scenariuszach „osłonięcie” gazowego olbrzyma mogłoby ochronić go przed grawitacyjnym wpływem zewnętrznej gwiazdy.

To nowe podejście do badania naszego Układu Słonecznego podkreśla jego złożoność, ale jednocześnie może dostarczyć odpowiedzi na wiele otwartych pytań dotyczących naszej kosmicznej okolicy. Jak mówi Pfalzner: "Prostota tego modelu jest jego pięknem, odpowiada on na wiele trudnych pytań, wskazując na jedną, wspólną przyczynę".